Olaf Mooij

Olaf Mooij ziet de auto als een rijke bron voor zijn verbeelding, zo beschouwt hij de auto als een levend wezen die een levenscyclus op aarde doormaakt. Vanaf zijn geboorte tot dat hij tot stof wederkeert.

Dit resulteert in een serie werken waarin de auto nog maar nauwelijks herkenbaar aanwezig is. Soms nog net herkenbaar, geabstraheerd tot een contour, een profiel, of een doorsnede. Deze werken zijn uitgevoerd in een diversiteit aan materialen als polyester, rubber, hout, giethars en of papier-maché. Materialen die gemeen hebben dat ze de werken tactiel maken. 
Elk beeld is een auto in staat van metamorfose, een auto-masker, een auto-spermatozoïde, een auto-ei, een auto-fossiel, een auto-skelet enz.

Wat zich op het eerste gezicht laat aanzien als een wezen op sterk water is een auto in staat van ontwikkeling met een staart als een kikkervisje of spermatozoïde en wat op het eerste gezicht lijkt op een Afrikaans masker blijkt bij nadere bestudering een auto van bovenaf gezien, te zijn. Een geabstraheerde autocarrosserie.