Sticks and Stones May Break My Bones: Artist in residence
DECONSTRUCTIE VAN PERFECTIE: DE SCHOONHEID VAN HET PROCES EN DE FOUT
Het werk van David Rosado wordt gekenmerkt door een progressieve ontwikkeling, beginnend met figuratieve schilderkunst en zich ontwikkelend tot een multidisciplinaire verkenning die beeldhouwkunst, installaties en driedimensionale objecten omvat.
Opgeleid in de beeldende kunst begon Rosado zijn carrière geworteld in de traditie van tekenen en schilderen, waarbij hij een technische beheersing ontwikkelde die hem in staat stelde het menselijke figuur en de omringende omgeving met een gevoelige en gedetailleerde blik te verkennen. Zijn artistieke praktijk bleef echter niet beperkt tot tweedimensionaliteit.
In de loop der tijd breidde Rosado zijn visuele woordenschat uit door nieuwe materialen en technieken te integreren die de traditionele grenzen van kunst uitdaagden. Geïnspireerd door kunstenaars zoals El Anatsui, die gerecycleerde materialen gebruikt om monumentale tapijten te creëren, en Eva Hesse, bekend om haar sculpturen die de breekbaarheid en imperfectie van materialen verkennen, begon David Rosado natuurlijke elementen en industrieel afval in zijn werk op te nemen.
Deze praktijk introduceerde niet alleen een nieuwe dimensie van frisheid en vitaliteit in zijn creaties, maar bracht ook een diepgaande sociale boodschap met zich mee. Net zoals Michelangelo Pistoletto spiegels en afval gebruikte om de kijker te confronteren met gefragmenteerde realiteit, omarmt Rosado de gebreken en imperfecties van materialen, waarbij hij het afgedankte transformeert in iets van esthetische en symbolische waarde.
Tijdens zijn residentie (Sticks and Stones May Brake My Bones), keerde Rosado terug naar zijn roots, waarbij schetsen het startpunt vormt voor zijn praktijk.
Deze schetsen waren niet slechts voorbereidende studies, maar ware conceptuele kaarten die de evolutie van zijn werk van schilderkunst naar driedimensionale vormen begeleidden. Gedurende dit proces wijdde hij zich aan het onderzoeken van materialen die, vanwege hun gebreken of imperfecties, doorgaans worden afgewezen. Door deze elementen in zijn werken te integreren, ondermijnt Rosado het idee van perfectie, waarbij hij de fout transformeert tot een centraal esthetisch kenmerk. Deze benadering weerspiegelt een eigentijdse opvatting van kunst, waarin imperfectie niet alleen wordt geaccepteerd, maar ook wordt gevierd.
In een van zijn meest opmerkelijke series gebruikt Rosado knuffeldieren—een materiaal dat op het eerste gezicht verwijst naar de speelse en kinderachtige wereld, maar hier nieuwe lagen van betekenis krijgt. Deze dieren zijn opgebouwd uit grafische materialen zoals tekeningen en prints, waardoor er een verbinding ontstaat met zijn eerdere werken die grote opblaasbare objecten omvatten. Deze connectie met het verleden is niet louter nostalgisch, maar ook een reflectie op de veranderlijkheid van materialen en de herinterpretatie van terugkerende thema's in zijn werk.
Zo benadrukt het gebruik van knuffeldieren de dualiteit tussen het vertrouwde en het vreemde, het speelse en het verontrustende, en versterkt het de emotionele impact van zijn stukken. De museale ruimte, met haar neutraliteit en uitgestrektheid, wordt de ideale setting voor Rosado om zijn artistieke visie uit te breiden. De sculpturen en objecten, beladen met natuurlijke materialen en imperfecties, gaan op een organische manier in interactie met de omgeving, bijna alsof ze verlengstukken van de ruimte zelf zijn.
De frisheid van de natuurlijke elementen, gecombineerd met de ruwe en imperfecte materialiteit, creëert een unieke zintuiglijke ervaring, waarin kunst samensmelt met de omgeving en de kijker uitdaagt zijn of haar perceptie van schoonheid, waarde en het concept van kunst opnieuw te overdenken. David Rosado evolueert daarmee niet alleen van figuratief schilder naar multidisciplinair kunstenaar, maar hij komt ook naar voren als een figuur die de normen van hedendaagse kunst uitdaagt en heruitvindt. Zijn werk nodigt het publiek uit tot een diepe reflectie over de aard van materialen, de rol van fouten en imperfectie, en hoe kunst zowel een weerspiegeling als een subversie van de realiteit kan zijn.
Tekst door Di Franco
